Οπως καταλαβαινετε το σουβλιστο αρνακι, και τα βαμμενα κοκκινα αυγα μου εφεραν μεγαλη εμνευση, οποτε ναι αυτο που διαβαζετε ειναι ενα ΔΕΥΤΕΡΟ κειμενο μεσα στον ιδιο μηνα.
Οπως θα εχετε παρατηρησει τοσο καιρο που με διαβαζετε,ειμαι ενα μαρουλι ΑΓΡΙΟ, ειμαι μια αμαζονα, ενας ζωντανος θρυλος, εχω επιβιωσει απο κλαμπ τον Ιουλιο σε νησι,απο το προιστορικο καικακι με το δρομολογιο Παλαιοχωρα-Γαυδο, απο πανελλαδικες ΚΑΙ απο τα γυρισματα του Ελλαδα εχεις ταλεντο.Μιλαμε οταν βαζω εναν στοχο, δεν τον πετυχαινω μονο με βελακια αλλα και με ακοντιο, με βολονες ΚΑΙ αμα μου το ζητησουν και με τα Π που εχουν τα συρραπτικα.
Θυμαμαι -μιας και το φερε η κουβεντα που ανοιξα- τοτε που ημουν ενα 5χρονο κεφτεδακι και εκανα ανεμελα ποδηλατο φορωντας μονο το ασπρο μου βρακακι.Τοτες δεν με ενοιαζει τιποτα, ουτε η οικονομικη κριση,ουτε οι νεες τασεις τις μοδας, ουτε η κορη του Ακη Τσοχατσοπουλου, ουτε πως θα γλιτωσω απο αυτα τα φωσφοριζε ρουχα που εχουν κατακλισει την αγορα.Ολα αυτα βεβαια μεχρι που αγκαλιασα τον κακτο του γειτονα, και μου βγαζαν οικογενειακως τις βελονες δυο ωρες,Εκεινη την μερα αλλαξε η ζωη ολων μας καθως ο μπαμπας, -για να με παρηγορησει- ειπε οτι θα μου παρει καινουργιο ποδηλατακι, πιο μεγαλο, με καλαθι και κορδελες, μολις χαλασει αυτο που εχω.
Απο εκεινη την στιγμη η ζωη μου εγινε hardcore. Αρχισα να πεφτω σε χαντακια,τοιχους,αυτοκινητα,γιαγιαδες και κατσικες και δεν σταματησα παρα μονον οταν ειχα το καινουργιο μου ποδηλατο στα ποδια.Σημερα, 16 χρονια μετα ειμαι ενας ζωντανος θρυλος, μια ιστορια που μεταφερετε απο γονιο σε γονιο ψιθυριστα και μονον οταν τα παιδια εχουν παει για υπνο (Μην τάξεις σ' άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι) , ενα ανεκδροτο που κυριαρχει στα οικογενειακα τραπεζια.Ο σκοπος μου ειχε αγιασει τα μεσα και δεν ηξερα καν ποιος ειναι ο Μακιαβελι.Λιγοι ξερουν ομως οτι αν αυτες οι οικογενειακες στιγμες πρωταγωνιστουσαν σε καποια διαφημιση , θα περνουσε απο κατω με μικροσκοπικα γραμματα και ταχυτητα 3 λεξεων ανα δευτερολεπτο "Η αγαπη της νεαρας κορασιδας για το διαφημιζομενο προιον κρατησε οσο και αυτη η διαφημιση".Και δυστυχως αυτο ηταν το πρωτο κρουσμα αλλα οχι το τελευταιο.
Και μεγαλωσε ο κεφτες που λετε και εγινε μπιφτεκι και τοτε ηταν που καταλαβα οτι δεν ανηκω στο fan club του Μακιαβελι, αλλα στο fan club του Σακη του Ρουβα και δεν με αποσχολουσε που βαριομουν οτι ειχα κατακτησει γιατι εκεινη την ωρα λικνιζομουνα με τον χορό της νικης.Πριν απο καποιους μηνες Σε μια απο τις ψυχαναλυσεις που μου εκανα καθε παρασκευη 3-6, ανακαλυψα ενα κενο ΝΑΑΑΑ αναμεσα σε εμενα και την επιτυχημενη πορεια μου στον στοχο το οποιο και τοσο καιρο αγννοουσα. Βασικα error 404 να ουμ το προβλημα δεν υπηρχε καν στο οπτικο μου πεδιο.Εβαζα εναν στοχο,τον πετυχαινα, τον βαριομουν,ακομα και αν ο στοχος ειχε αναπνοη, ή αξιζε οσο το δεξι μου νεφρο.
(επειδη την εχουμε δει και πολυ 9gagers τελευταια)
Oταν ανακαλυψα λοιπον οτι απο καπου μπαζει ο Τιτανικος μου, ως γαματος ψυχολογος που ειμαι,μου συνεστηκα την γνωστη ουσια ΓΡΑΨΑΡΧΙΔΙΝΗ, και Θα συνεχιζα να γραφω την κατασταση στα τριχωτα αρχιδια του Gozzila γιατι ετσι ειμαστε εμεις οι νεολαιοι αλλα κυριες και κυριοι ο τελευταιος στοχος που περασε απο το τριπτυχο ΕΒΑΛΑ-ΠΕΤΥΧΑ-ΧΕΣΤΗΚΑ ηταν εγω, και οπως
Αναρωτιομουν λοιπον για να εχει και αυτο το κειμενο happy end, αν ο Σειρηνακης ψαχνει νεα ταλεντα με ορεξη για δουλεια, γιατι εγω -μεταξυ μας ε;- Καριοφυλλια δεν με βλεπω να γινομαι.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (για εσας που αναρωτιεστε τι πινω και δεν σας δινω)
Τον Αυγουστο του 2009 πετυχα εναν απο τους σημαντικοτερους μου στοχους και οπως καταλαβαινετε οι πανηγυσμοι κρατησαν 3 μερονυχτα με γλεντια και σουβλιστα αρνια σε ολη την Κρητη μιας και το Μαρουλι μπηκε στην σχολη που ηθελε απο τον γυμνασιο.Και οταν ολοι στο πρωτο ετος παραπονιοντουσαν για την σχολη τους , εγω ειχα το χαμογελο των ερωτευμενων κολλημενο στην μαπα μου και ψελλιζα "Η σχολη μου εχει αυτο", "Στην σχολη μου οι καθηγητες εχουν δυο ματια","Εμεις στην σχολη μου δεν εχουμε παραταξεις και το κυλικειο μας εχει vodka ". Και αργοτερα ,οταν ολοι εβριζαν την ωρα και την στιγμη που μπηκαν εκει που μπηκαν εγω χορευα μακαρενα στην Γραμματεια μας και τωρα που ολοι βρηκαν καποιο ενδιαφερον σε αυτο που τρωνε στην μαπα τοσα χρονια εγω, εγω, moi, i, je, εγκω,