Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Εχω ... έχω... είχα.

Είναι απογευματάκι, έχει σκοτεινιάσει, η τηλεόρασή δειχνει γαστρονομικές βλακειες, και η βροχή μου φερνει αναμνησεις που δεν μπορω να καταλαβω αν ειναι ευχαριστες ή δυσαρεστες.Φαινεται καταλληλη ωρα να αρχισω τις φιλοσοφιες που θα χαθουν στην μπλογκοσφαιρα.Ισως και να μην ειναι , αλλα εγω θα μασησω δυοσμο , θα αναψω αρωματικα κερακια , θα ακουσω ψυχεδελικες μουσικες και θα νιωσω και πολυ Δαλαι λαμα. (ασχετο).



Σκεφτομαι μια κατασταση που ολοι εχουμε ζησει αλλα εγω την εχω πολυ πολυ προσφατη: Εχεις κατι που δεν σου αρεσει (αλλα σε εχει βολεψει) , ειτε αυτο ειναι ενα σκληρο κρεβατι , ειτε ενα ροζ δονητης , ειτε ενα αρρωστο λαπτοπ, ειτε ενα κατσαρο μακρυ μαλλι και μια ωραια (;) μερα σου χαλαει/σε εγκαταλειπει για χ,ψ,ω λόγους.

Ω ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΡΙΞAN ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΡΑ.Ω ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΙΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΕΤΣΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ.

Το αντικειμενο του ποθου δεν ειναι πια μαζι μας.Γιατι του φερθηκες ετσι; Γιατι δεν το σεβαστηκες οταν ηταν κοντα σου;τοσα γιατι μαζεμενα.
ΥΓ: η έμπνευση του κειμενου δεν προηλθε απο χαλασμενο δονητη.




Σημερα λοιπον ηταν για μενα αυτη η ωραια (;) μερα.Σημερα ανακαλυψα οτι ειμαι αχαριστη (οχι ομως αλήτισσα). Δεν εκτιμαω οτι εχω παρα μονο οταν το χασω.Το ξερω οτι δεν ειμαι μονο εγω και ο εαυτος που το κανουμε, αλλα τωρα το ανακαλυψαμε και σοκαριστικαμε (εγω και ο εαυτος μου παντα).Παρακατω ακολουθει μια προχειρη λιστα , με πραγματα που δεν εκτιμησα και τωρα ποια δεν εχω, η τουλαχιστον δεν εχω στην κατασταση που ειχα τοτε.Και σχεδον μηχανικα οπως κανω παντα, ανατρεχω στο παρελθον που περναει μπροστα απο τα ματια μου σαν ταινια του Αγγελοπουλου (καλα στο λιγο πιο γρηγορο) και βλεπω ποσα πραγματα δεν εκτιμησα και εχασα.Και λεω πραγματα γιατι ελπιζω και καταβαθος πιστευω οτι τους ανθρωπους που επρεπε , αργησα αλλα τους εκτιμησα.Για να γυρισω λοιπον στη ταινια που περναει μπροστα απο τα ματια μου, σημειωνω παρακατω τις λαθος εκτιμησεις μου (οσες βεβαια δεν περιλαμβανουν καποιο στοιχειο που θα κανουν το μπλογκ ακαταλληλο για αναγνωση σε ατομα κατω των 18).



(παρτε ποπ-κορν, και παμε!)

Προσοχη ακολουθουν προσωπικες αποκαλυψεις.



1.Το σχολείο.
Ημουν 15, ήταν η φυλακή μου. Ηταν η τιμωρια μου για ολες τις κακιες που ειπα, για ολα τα παιδακια με τα οποια μαλωσα, για ολα τα σοκολατακια που εφαγα κρυφα, για ολα τα ψεματα που ειπα , για ολες τις barbie που κουρεψα.Ηταν και θα ηταν η καθημερινοτητα μου μεχρι τα 18.
ΟΙΜΕ. Ο ΤΑΦΕ ΜΟΥ, Ο BIC ΣΤΎΛΕ ΜΟΥ.
Για 12 χρονια επρεπε να ξυπναω χαραματα, να διαβαζω ( καλα αυτο καταβαθως μου αρεσει εξου και ημουν και πολυ γαρδενια) , και να προσπαθω να απομνημονευσω ονοματα και ημερομηνιες ενω ολοι ξερουμε οτι το ατου μου ΔΕΝ ειναι η μνημη μου. ΑΣΕ που επρεπε να συνανταω ατομα με τα οποια ΔΕΝ επικοινωνουσα σε κανενα επιπεδο αλλα επρεπε να ανεχτω επειδη τυχαινε τα ειμαστε στην ιδια ταξη και να παρακολουθω παραλληλα και τον καθε τροφιμο τρελοκομειου που επαγγελονταν καθηγητης.
Και ομως τωρα οφειλω να ομολογησω με τρεμαμενα χειλη οτι μου λειπει. Ναι μου λειπουν τα πρωινα κοτσομπολια, το γλυκο αγχος, οι εκδρομες, οι ατακες, οι ηλιθιοι τσακωμοι , ο σακος-συλλεκτης μικροβιων.Μου λειπουν ακομα και οι συμμαθητες μου, ακομα και αν ημασταν απο παραλληλους πλανητες , συναντηθηκαμε σε ενα επαρχιακό σχολειο καπου στην γη, και αυτο δεν μπορουσε να ειναι τυχαιο.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ.Δεν θελω να μαθω τι θα γινεται στα 40 μου.



2.Η μανα γη.
Δεν μιλαω για την Ελλαδα. Μιλαω για το νησι μου. Ηθελα να φυγω, και εφυγα χωρις να μετανιωσω.Απλα οσο ημουν εκει, δεν εβλεπα ποσο ομορφο ειναι, τις μυρωδιες του, τους ανθρωπους του, την εναλλακτική πλευρα του.Τωρα που ειμαι μακρια του πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται, μερη, καταστασεις ,εκδηλωσεις και καποιες στιγμες το ποσο θα ηθελα να ειμαι τωρα εκει. Μαλιστα δυο φορες με επιασα να εχω ξεφυγει τοσο πολυ που να κοιταω θερμαικο κ να νομιζω οτι αχνοφαινεται ο φαρος των χανιων.(ειμαι τρελη γκομενα).



3.το δοντι μου.
Ηταν ενα αναμεσα σε πολλα. Το αγαπουσα , αλλα οχι παραπανω απο τα αλλα.Το θυμωμουν αλλα μονο οταν με πονουσε λιγο. Και αυτο μια μερα, (συγκεκριμενα την χθεσινη) αποφασισε να επαναστατησει και να ζητησει οσα δικαιωματικα του ανηκουν: καλυτερο περιβαλλον εργασιας, ασφαλιση, βιβλιαριο υγειας κλπ,κλπ.
Υ.Γ μου λειπεις παλιο μου ολοκληρο δοντι, χωρις σφραγισμα.



4.το φυσικο χρωμα των μαλλιων μου.
Ηταν γυρω στα 15-16, στην εποχη που οι ορμονες και οι ανασφαλειες μου εκανα παρτυ και μαλιστα δεν με καλουσαν.Τοτε που αρχισα να αλλαζω τα μαλλια μου. Ξεκινησα δειλα , δειλα με ενα λιγο πιο ανοιχτο ξανθο (το μισο μου κεφαλι), προχωρισα σε μωβ , μπλε , πρασινες, πορτοκαλι ανταυγειες, και τοτε αποφασισα ολες μου οι τριχες να εχουν το ιδιο χρωμα, και να τες οι ξανθιες οι τριχες, και να τες οι μωβ , και παει λεγοντας.Σημερα , 4 χρονια μετα, δεν εχω μετανιωσει γιατι οι πολυχρωμες τριχες μου, μου χαρισαν πλήθη συγκινησεων , αλλα θα ηθελα ρε γαμωτο να αποκτησω ΤΩΡΑ το φυσικο μου , χωρις να περιμενω 2 χρονια να μακρυνουν και να φυγει, και στο διαστημα αυτο να ειμαι σαν αποτυχημενο ποκεμον.




Ειναι πολλα αυτα που δεν εκτιμησα.Και ακομα περισσοτερα αυτα που δεν εκτιμω τωρα.Ελπιζω να τα εκτιμήσω πριν τα χασω.Η αυτα να εκτιμησουν την βλακεια μου και να μην με εγκαταλειψουν.Οι ελπιδες μου ομως δεν σταματανε εδω. Ελπιζω λοιπον και εσεις οι 4-5 αναγνωστες μου να σκεφτηκατε τι θελετε στην ζωη σας, να εκτιμησετε οτι εχετε.



Νταξ απο λογια καλα τα παμε,
απο θεωρια ομως;


τα λεμε ανεκτίμητοι αναγνωστες.

p.s καλωσόρισες καινουργιο μου πρωτο σφράγισμα.

5 σχόλια: